Μην στεναχωριέστε....

Εχθές που λέτε, πήγαμε με την νονά, την Καδ μου και την μαμά σε ένα μεγάλο κτίριο γεμάτο μαγαζιά για να μου πάρει η νονά καινούρια παπούτσια! 

Κάναμε λοιπόν βόλτες γύρω γύρω, μπαίναμε σε διάφορα μαγαζιά, δοκίμαζα παπούτσια και όταν τελικά πήραμε αυτά που μου αρέσανε, κάναμε βόλτα στους μεγάλους διαδρόμους.

Κάποια στιγμή που λέτε, είδα δύο μεγάλα αγόρια σε κάτι καρέκλες με ρόδες! Ξέρετε, μου φάνηκε πολύ περίεργο κι έτσι ρώτησα την μαμά γιατί κάθονται εκεί και τσουλάνε! Τότε η μαμά μου εξήγησε ότι δεν μπορούνε να περπατήσουν γιατί δεν έχουν δυνατά πόδια! Το σκέφτηκα για λίγο και πήγα κοντά τους, τους χαμογέλασα και τους είπα....

"Μην στεναχωριέστε.... Κι εγώ δεν ακούω γιατί δεν έχω δυνατά αυτιά"!!!!

Μια Μέρα στο Νοσοκομείο

Επιτέλους είμαι σπίτι μου! Στο ζεστό μου σπιτάκι, στο μαλακό μου κρεββάτι και δεν έχω αυτούς τους ανθρώπους που γυρνάνε γύρω μου με τα άσπρα ρούχα! Ξέρω ότι τους λένε γιατρούς όμως αν μπορούσατε να δείτε το νόημα που έχουν δεν θα σας άρεσε καθόλου... Απλώστε το δεξί σας χέρι και με τον δείκτη του αριστερού ζουλήξτε στην μέσα πλευρά του αγκώνα σας του δεξιού σας και το γυρνάτε γύρω γύρω σαν τρυπάνι! Το κάνατε? Μπράβο! Μάθατε πώς είναι ο γιατρός στην Νοηματική! Και αφού μάθατε, σκεφτείτε.... Δεν είναι σαν να σου λέει ότι κάθε φορά που θα σε βλέπει γιατρό θα σε τρυπάει για να σου πάρει αίμα?? Πώς να μου αρέσουν λοιπόν όλοι αυτοί! Το σημαντικό όμως είναι ότι γύρισα στο σπιτάκι μου επιτέλους.. Μερικές ώρες μου λένε ότι κάτσαμε εκεί, αλλά εμένα μου φάνηκε πολύ παραπάνω... Πέρασα τόσα πολλά εκείνες τις ώρες και κανείς δεν μπορεί να με καταλάβει... Γι’ αυτό ήρθα να σας τα πώς εγώ, για να δείτε τί τραβάμε και πώς νιώθουμε κάθε φορά που μας πηγαίνετε στα νοσοκομεία.

Για αρχή να σας πω ότι μπήκαμε λίγο την Κυριακή! Εγώ πίστευα και επέμενα ότι το μόνο που θα μου κάνανε ήταν να δούνε το αυτί μου. Η μαμά έλεγε ότι θα μου πάρουν και αίμα! Εγώ συνέχιζα να της λέω ότι κάνει λάθος και μόνο το αυτί μου θα δούνε! Τελικά, για ακόμα μια φορά αποδείχτηκε ότι η μαμά τα ξέρει όλα και τελικά μου πήρανε αίμα, αλλά το χειρότερο είναι ότι το αυτί μου δεν το είδανε καθόλου! Μετά φύγαμε, πήγαμε σε ένα άλλο σχολείο που πουλούσε διάφορα ωραία πράγματα και ψωνίσαμε. Είχαμε αρχίσει να ξεχνιέμαι και πίστευα ότι δεν θα ξαναπάμε στο νοσοκομείο. Όμως κάποια στιγμή είδα την μαμά να μιλάει σε μια δασκάλα μου. Κανονικά δεν θα καταλάβαινε τί έλεγε αφού δεν ακούω... Όμως η δασκάλα μου στην οποία μίλαγε δεν ακούει ούτε εκείνη και ενώ είχε γυρισμένη πλάτη η μαμά κατάφερα και είδα τις λέξεις “πάλι” και “νοσοκομείο”... Βέβαια δεν μπορούσα να καταλάβω πότε είναι αυτό το πάλι οπότε χαλάρωσα και συνέχισα το παιχνίδι μου! Το μεσημέρι κοιμήθηκα σπίτι μου και το απόγευμα που σηκώθηκα είδα την νονά να κάθεται με την Καδ μου και να κάνουμε μάθημα ορθογραφίας. Παραξενεύτηκα που την είδα, γιατί η μαμά δεν μου είχε πει ότι θα έρθει και έτσι κάθισα και έπαιξα μαζί της και της έλεγα πώς πέρασα την μέρα μου!

Με τα πολλά την Δευτέρα πρωί πρωί ήρθε η μαμά και με ξύπνησε και πήγαμε στο νοσοκομείο πάλι! Στο δωμάτιο ήταν άλλα 4 αγοράκια και στο ταβάνι είχε μπαλόνια μηχανές και αυτοκίνητα. Φυσικά ζήτησα κι εγώ ένα κόκκινο αυτοκίνητο! Δεν μπορούσα να διαφέρω εγώ! Για αρκετή ώρα με πηγαίνανε πάνω κάτω, μπαίναμε σε δωμάτια με γιατρούς, μου κολλούσαν διάφορα πράγματα πάνω μου και βγαίναν από ένα μηχάνημα χαρτιά με γραμμές και φωτογραφίες. Δεν ξέρω καθόλου τί ήταν όλα αυτά, μάλλον όμως ήταν καλά γιατί κάθε φορά η μαμά και ο μπαμπάς χαμογελούσαν. Μετά από αρκετή ώρα ανεβήκαμε στο δωμάτιο. Εκεί βρήκα και την νονά να με περιμένει και είχα τρομερή διάθεση για παιχνίδια! Έκατσα στο κρεβάτι μου, έπαιζα με τα αυτοκινητάκια μου και πείραζα το διπλανό αγοράκι!

Κάποια στιγμή ήρθε ένας κύριος κοντά μου και έδωσε στον μπαμπά ένα άσπρο φορεματάκι. Με γδύσανε, μου το φόρεσαν και ξεκινήσαμε για να πάμε τελικά σε ένα άλλο δωμάτιο με παιχνίδια. Εκεί πρέπει να σας πω ότι μου πέρασε κάθε κέφι και κάθε διάθεση για παιχνίδι γιατί άρχισα να καταλαβαίνω ότι κάτι δεν πάει καλά! Ήταν και μια χοντρή εκεί μέσα, η οποία πρέπει να είχε πολλά νεύρα γιατί το πρόσωπο της ήταν χάλια και τα φρύδια της πολύ κοντά το ένα στο άλλο! Καθόμουν αγκαλιά στην μαμά και παρατηρούσα. Κάποια στιγμή λοιπόν μπαίνει μια κυρία με ένα μωρό στην αγκαλιά της που το σκασμένο έκλαιγε συνέχεια! Ευτυχώς που δεν ακούω, αλλιώς θα μου είχε πάρει τα αυτιά! Κάποια στιγμή λοιπόν αυτό το μωρό, έκλεισε τα μάτια μου και κοιμήθηκε. Μα είναι δυνατόν να κοιμήθηκε τόσο εύκολα? Την μία κλαίς και την άλλη έτσι απλά κοιμάσαι? Τέλοσπαντων, άρχισα να καταλαβαίνω ότι τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλά, γιατί αφού κοιμήθηκε η μαμά του το έδωσε στους γιατρούς και έφυγε από το δωμάτιο. Κάτι πήγα να πω στην μαμά, αλλά καθώς γύρισα να την κοιτάξω ένιωσα τα χέρια μου πολύ βαριά και δεν μπόρεσα να της πω ότι δεν θέλω να με αφήσει μόνη μου! Από εκεί και πέρα έχασα κάθε επαφή και ξαφνινά βρέθηκα σε ένα κρεββάτι με ρόδες και την μαμά απο πάνω να μου χαμογελάει. Αυτό που με τρόμαξε είναι ότι ένιωθα πόνο στην κοιλιά μου χαμηλά και τότε κατάλαβα τί μου κάνανε. Με κόψανε στην μέση (αλήθεια σας λέω! έχω το σημάδι!), βάλανε τα πόδια μου στην άκρη και φτιάξανε την κοιλιά μου. Μετά με ξανακολλήσανε και με δώσανε πίσω στην μαμά.

Την υπόλοιπη μέρα πέρασα άσχημα. Πονούσα συνέχεια, ήθελα την μαμά δίπλα μου στο κρεβάτι μου να μου κρατάει το χέρι και ότι και να μου λέγανε δεν με ένοιαζε! Με αναγκάζανε να πίνω νερό χωρίς να διψάω, να φάω κάτι μπισκότα που καθόλου δεν μου αρέσανε και ενώ τους έλεγα να με πάνε σπίτι μου λέγανε συνέχεια σε λίγο! Δεν ξέρω πόσο είναι το λίγο, ξέρω όμως ότι κάναμε πολλά χρόνια να γυρίσουμε.

Τώρα πια όμως είμαι επιτέλους στο σπίτι μου, πονάω βέβαια και δεν μπορώ να πάω σχολείο, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να ξεκουραστώ λιγάκι! Σε λίγες μέρες μου είπε η μαμά ότι θα πάμε με την νονά να πάρουμε παπούτσια. Αυτό δεν με νοιάζει ιδιαίτερα, χάρηκα όμως όταν μου είπε ότι η λαμπάδα που μου αγόρασε έχει πάνω τον mickey!

Πρέπει να σας αφήσω τώρα, γιατί είμαι πολλές ώρες στο γραφείο και πονάει πάλι η κοιλιά μου! Και μια παράκληση προς όλες τις μαμάδες και όλους τους μπαμπάδες! Μην μας αφήνετε μόνα μας όταν μας κόβουν στην μέση! Σκεφτείτε ότι μπορεί κάποια φορά να γίνει λάθος και να μην μας κολλήσουν και να σας δώσουν πίσω μόνο τα πόδια μας! Ή ακόμα χειρότερα να μας κολλήσουν από πάνω λάθος σώμα!

Με πονεμένους χαιρετισμούς,

Αθηνά

Ουφ! Πάλι τα ίδια!

Μόλις το έμαθα και έχω συγχιστεί πάρα πολύ!

Την Κυριακή θα πάμε σε νοσοκομείο να μείνουμε το βράδυ! Πφφφφ.....

Δεν μπορώ να σας εξηγήσω γιατί είναι δύσκολη λέξη! Αλλά το πρόβλημα σας δεν θα έπρεπε να ήταν τί έχω, αλλά ότι πάλι θα μείνω εκεί μέσα! Και τί να το κάνω που μου λέει η μαμά, ότι θα είναι όλοι εκεί??? Εγώ δεν θέλω να τους βλέπω στο νοσοκομείο! Εγώ θέλω να τους βλέπω σπίτι μου!

Τέλοσπαντων, θα πάμε την Κυριακή σε ένα νοσοκομείο που πάω συνέχεια και το μόνο καλό που έχει είναι ότι εκεί πάνε μόνο παιδάκια! Βέβαια, τώρα θα μου πείτε ότι δεν είναι καλό να πηγαίνουν παιδάκια! Όμως σκεφτείτε και την δική μας μεριά! Αφού πάμε αναγκαστικά, δεν είναι καλύτερα που βλέπουμε κι άλλους και έτσι δεν νομίζουμε ότι μόνο εμείς πάμε εκεί?? Θα μου γεμίσουνε πάλι τα χέρια μου μικρές μικρές τρύπες και δεν ξέρω και τί άλλο μπορούν να μου κάνουν εκεί! Και πάλι θα υπάρχουν κάποιοι που θα με κοιτάνε περιέργα και όλοι θα κουνάνε το στόμα τους και κανείς δεν θα μου εξηγεί τί λένε!

Μέσα σε όλα όμως υπάρχει και ένα θετικό! Την Δευτέρα το πρωί θα κάνω κάτι ύπνους απίστευτους! Θα γδυθώ (είναι το μόνο μέρος που κοιμάμαι χωρίς ρούχα!), θα δείξω την απίστευτη κορμάρα μου σε όλο τον κόσμο που θα είναι στο δωμάτιο και μετά θα με βάλουν να μυρίσω κάτι και να κοιμηθώ! Και τότε θα είναι η καλύτερη μου! Όλοι έξω θα νομίζουν ότι καταλαβαίνω τί γίνεται και εγώ μέσα θα κοιμάμαι του καλού καιρού!

Σας αφήνω τώρα, γιατί πολύ έχω στεναχωρηθεί! Θα χάσω και το σχολείο για μερικές μέρες! Πφφφφ.... Και αν θέλετε να μάθετε περισσότερες λεπτομέρειες, την Κυριακή να πάτε στης νονάς μου! Οχι νωρίτερα γιατί δεν έχει γράψει ακόμα κάτι σχετικό! Εκεί θα σας πεί περισσότερες λεπτομέρειες, που ξέρει και περισσότερες λέξεις! Και σας στέλνω εκεί όχι για να μάθετε τί έχω, αλλά γιατί θα πρέπει να βγάλετε εις πέρας μια μυστική αποστολή! Θέλω να μάθετε τί λαμπάδα θα μου πάρει το Πάσχα! Μέχρι τότε θα πρέπει να κάνω υπομονή! 

Με στεναχωρημένους και αγχωμένους χαιρετισμούς,

Αθηνά!

Καθημερινές και Γενέθλιες Ιστορίες!

Γειά σας και Καλό σας Μήνα!!! (όλο αυτό πλέον ξέρω να σας το πώ με τον δικό μου τρόπο και χαίρομαι πολύ γι'αυτό!)

Το ξέρω, το ξέρω! Έχω καιρό να σας γράψω τα νέα μου! Αλλά πρέπει να ξέρετε ότι τα πράγματα για τα παιδιά της ηλίκιας μου είναι πλέον πάρα πολύ δύσκολα! Κάθε μέρα πάω σχολείο! Μα αν είναι, δυνατόν! Κάθε μέρα?? Δεν είναι ζωή αυτό! Καταπίεση είναι! 

Πρώτον, να πρέπει να ξυπνάω απο νωρίς νωρίς το πρωί, να πρέπει να ντυθώ, να πλύνω δόντια (ευτυχώς το μπάνιο μου το κάνω απο το προηγούμενο βράδυ!) και να τρέχω στην Πεύκη! Αφήστε δε το κρύο που έχει εκεί! Με κοντομάνικο φεύγω απο το σπίτι, με μπουφάν, κασκόλ και γάντια καταλήγω στο σχολείο! Βέβαια, οι ώρες στο σχολείο είναι πάρα πολύ όμορφες! Μαθαίνουμε πολλά καινούρια πράγματα! Παίζουμε παιχνίδια, κάνουμε εκδρομές, μας φέρανε μια κατσίκα μια μέρα και κάτι αυγά κάποια άλλη μέρα, τα οποία λένε ότι θα γίνουνε κοτοπουλάκια από την ζέστη που τα έχουμε βάλει! Εγώ πάλι δεν το πιστεύω αυτό, γιατί όταν τρώω αυγό στο σπίτι δεν βλέπω κανένα κοτόπουλο μέσα! Αυτά όμως θα σας τα πω, με περισσότερες λεπτομέρειες όταν βγουν αυτά τα κοτόπουλα! Που κοτόπουλα ακούμε και κοτόπουλα δεν βλέπουμε! Αφήστε την πλάκα όταν κυνηγούσαμε τις κότες για να βγάλουν το αυγό! Λεπτομέρειες σε επόμενο πόστ! (Είδατε? Είδατε? το έμαθα κι αυτό!)

Δεύτερον, πάνω που τελειώνει το σχολείο και πάω σπίτι και κοιμάμαι,δεν ξέρω πόσο γρήγορα περνάει αυτή η ώρα και έρχεται η μαμά και με ξυπνάει και τρέχουμε πάλι! Σε δασκάλες, σε λογοθεραπευτές, σε διάφορα άλλα! Αφήστε που κάθε Παρασκευή έρχεται και μια κοπέλα  στο σπίτι και μαθαίνει στον μπαμπά και στην μαμά πώς να κουνάνε τα χέρια τους και να μιλάνε! Αυτό δεν το καταλαβαίνω και σας παρακαλώ να μου το εξηγήσετε! Γιατί πρέπει να θέλουνε κι εκείνοι δασκάλα? Πείτε μου, τώρα ότι όταν θα φτάσω κι εγώ στην ηλικία τους ακόμα θα τρέχω στο σχολείο στην Πεύκη! Δεν θα το αντέξω, σας το λέω! Τέλοσπαντων, αυτό είναι ακόμα ένα θέμα προς διερεύνηση και κάτι θα κάνω και γι' αυτό!

Αντιλαμβάνεστε λοιπόν, ότι είμαι πάρα πολύ κουρασμένη! Επειδή όμως έμαθα, ότι πολλοί με ζητάτε και επειδή είμαι μια σταρ, εμφανίστηκα και πάλι!!

Έχω αρκετά πράγματα που θέλω να σας πώ και αφήστε που φοβάμαι ότι θα τα ξεχάσω κιόλας! Βέβαια μην νομίζετε ότι είμαι κανένα χαζό! Κρατάω τις σημειώσεις μου τόσο καιρό, αλλά πρέπει να βρώ τον χρόνο να τις καταγράψω!

Για σήμερα πάντως λέω να σας μιλήσω (λίγο ε?) για το προηγούμενο Σάββατο που είχα τα γενέθλια μου! Τα δώρα μου πρώτα απ'όλα ήταν φανταστικά! Όχι όλα βέβαια, γιατί κάποιοι μου φέρανε ρούχα! Και σας ρωτώ... τί να τα κάνω τα ρούχα, ε? Πώς θα παίξω με τα ρούχα? Αφήστε που είναι τεράστια και τα playmobil μου χάνονται εκεί μέσα! άρα, άχρηστα είναι από όλες τις απόψεις! Τα δύο που λάτρεψα, είναι της μαμάς και της νονάς! Η μαμά μου έφερε ένα τεράστιο σκάφος, που είχε playmobil με μαγιό και βατραχοπέδιλα και μάσκες!!!! Είναι σας λέω καταπληκτικό!!!! Και η νονά, μου έφερε αυτό.....

 

Το πόσο πολύ χάρηκα δεν μπορώ να σας το περιγράψω! Είχαμε πάει μια εκδρομή με το σχολείο (θα σας τα πώ άλλη φορά αυτά!) και μας πήγανε με αυτό το τεράστιο λεωφορείο!!! Αχα! Και τώρα που το σκέφτομαι! Πού το ήξερε η νονά ότι εγώ ήθελα ένα τέτοιο για να παίζω?? Εντάξει, την εκδρομή θα την έμαθε απο την μαμά, αλλά σε κανέναν δεν είχα πεί ότι θέλω ένα τέτοιο για δώρο! Πφφ.. πολλά θέματα πρέπει να ψάξω τελικά! 

Η τούρτα μου ήταν υπέροχη! Φωτογραφία δεν έχω ακόμα να σας δείξω (αλλά το κρατάω στις εκκρεμότητες), αλλά έχω να σας πώ ότι είχε τον αγαπημένο μου Mickey πάνω!! Και τώρα θα σας πώ ένα μυστικό, αλλά δεν θέλω να το πείτε σε κανέναν και ειδικά στην μαμά, γιατί θα μου φωνάξει! Ήξερα απο πρίν πώς θα είναι η τούρτα μου! Και αυτό, για τον εξής απλό λόγο! Μην βιαστείτε να πείτε ότι το άκουσα, μην ξεχνάτε ότι δεν ακούω! Ένα βράδυ που η μαμά νόμιζε ότι κοιμόμουν και εκείνη καθόταν στον υπολογιστή και έψαχνε συνταγές, σηκώθηκα εγώ απο το κρεββάτι μου, πήγα σιγά σιγά πίσω της και είδα τί έψαχνε!!! χιχιχιχιχιχιχι!!! Όμως εδώ πρέπει να πώ, ότι την αγαπάω πάρα πολύ γι'αυτό που έκανε! Και την Παρασκευή που την έφτιαχνε της το έλεγα συνέχεια!

Το βράδυ του Σαββάτου λοιπόν, μαζεύτηκε κόσμος στο σπίτι και όλοι ανοιγοκλείνανε το στόμα τους, γελούσανε και πίνανε ένα νερό που είχε διάφορα χρώματα! Άλλου ήτανε κόκκινο, άλλου καφέ, άλλου σχεδόν κίτρινο! Δεν ξέρω τί νερό είναι αυτό, ξέρω όμως ότι η μαμά δεν με αφήνει να το δοκιμάσω! Και μετά απο λίγο ήρθε η ώρα της τούρτας! Σαν σωστή σταρ που είμαι, κάθησα στην κορυφή του τραπεζιού και περιμένα να σβήσω τα κεράκια! Χαιρόμουνα πάρα πολύ, γιατί δεν θύμαμαι άλλες φορές τί κάναμε στα γενέθλια μου! Αφού σβήσαμε 3 φορές τα κεράκια, μετά βαρέθηκα και τους παράτησα όλους και πήγα να παίξω με την Καδ μου και τα δύο ξαδερφάκια μου! Ερχότανε και η νονά, η οποία πρέπει να σας πώ ότι είχε έρθει με ένα ψηλο τύπο! Τον έχω ξαναδεί, αλλά δεν περίμενα να ξανάρθει μαζί του! Εντάξει, καλός φαίνεται! Παίζει μαζί μου συνέχεια και υποψιάζομαι ότι είναι παιδάκι κι αυτός! Αλλά γιατί είναι τόσο ψηλός δεν το ξέρω! Πάντως είναι ωραία γιατί όταν με έπαιρνε αγκαλιά με γυρνούσε γύρω γύρω απο το κεφάλι του, ένιωθα σαν να είμαι σε λούνα πάρκ! 

Αυτά τα λίγα για σήμερα! Πρέπει να σας αφήσω τώρα, γιατί έχω κι άλλες δουλειές να κάνω!

Αθηνά!

Υ.Γ. 1 : Όταν με ρώτησε η νονά πόσο χρονών είμαι (μα είναι δυνατόν να μην ξέρει???) της είπα 5! Αλλά όχι με το χέρι μου! Με το στόμα! Και χέστηκε η νονά απο την χαρά της! Βέβαια, δεν μου μύρισε κάτι, οπότε δεν ξέρω αν αληθεύει!

Υ.Γ. 2 : Ξέρετε τί ύπνους κάνω επειδή δεν ακούω? Απόλαυση σκέτη σας λέω!!!!

Το Σχολείο μου!

Εδώ και μερικές εβδομάδες (αν μετράω καλά τον χρόνο) πάω κι εγώ επιτέλους σχολείο! Και πρέπει να σας πώ, ότι είμαι πάρα πάρα πολύ χαρούμενη! Δεν ξέρω απο πού να ξεκινήσω!

Ας τα πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή!

Είμαι πάρα πολύ τυχερή, γιατί στην τάξη είμαστε μόνο 4 παιδάκια και έχουμε 4 δασκάλες! Το ακόμα καλύτερο είναι, ότι οι άλλοι 3 συμμαθητές μου είναι αγόρια!! Βασίλισσα είμαι!!!!

Οι δασκάλες μας είναι πάρα πολύ καλές, αν και οι 2 είναι μάλλον λίγο διαφορετικές απο εμάς.. Νομίζω ότι αυτές ακούνε, αλλά δεν είμαι και πολύ σίγουρη, γιατί μια χαρά συννενοούνται μαζί μας! Τέλοσπαντων, θα το διερευνήσω το θέμα και όταν έχω νέα θα σας ενημερώσω!

Το πρώτο πράγμα που κάναμε όταν πήγαμε στο σχολείο, ήταν να συστηθούμε. Τα ονόματα δόθηκαν, σύμφωνα με ένα πολύ ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που έχει ο καθένας μας!! Νιώθω λοιπόν, πολύ περήφανη να σας πώ, ότι το δικό μου όνομα σχετίζεται με το χαμόγελο μου!!!!!!

Αφου λοιπόν, συστηθήκαμε, το επόμενο πράγμα που κάναμε ήταν να ετοιμάσουμε το τετράδιο - ταυτότητα μας! Αυτό λοιπόν, είναι ένα τετράδιο, στο οποίο μπορούμε να γράφουμε ότι θέλουμε, να το παίρνουμε παντού και ακόμα και αν σκιστεί η δασκάλα είπε στην μαμά να μην με μαλώσει γιατί θα μου φτιάξουν άλλο!!! Αυτό μας είπανε θα είναι η ταυτότητα μας! Και να σας πώ την αλήθεια, μου αρέσει πάρα πολύ, γιατί είναι κάτι εντελώς δικό μου! 

Στην πρώτη σελίδα, έχει φωτογραφία του σχολείου μου, στην δεύτερη έχει τις δασκάλες μου, στην τρίτη την αφεντιά μου (και όχι να το παινευτώ, είμαι ένα κουκλί!!) και απο εκεί και πέρα κάνω ότι θέλω! Όταν αξιωθεί η νονά μου να έρθει σπίτι και βγάλει φωτογραφιες θα σας τις δείξω!!!

Γενικά, περνάμε πάρα πολύ καλά, κάθε μέρα!! Παίζουμε παιχνίδια, χορεύουμε, αλλά και μαθαίνουμε καινούρια πράγματα! Καινούριες λέξεις, πώς να συννενοούμαστε με τους άλλους! Μια μέρα μας πήγανε και στην λαϊκή!! Και ήταν τέλεια! Ψωνίσαμε πολλά πράγματα!! Αυτό λένε θα μας βοηθήσει στην καθημερινότητά μας!

Υπάρχει όμως και ένα κακό με το σχολείο.... Το οποίο δεν μου αρέσει καθόλου! Πάμε μόνο μέχρι την Παρασκευή! Σάββατο και Κυριακή δεν έχει σχολείο! Και πώς το κατάλαβα?? Ένα πρωί, σηκώθηκα (όπως κάνω πάντα) πρώτη απο όλους (ακόμα και απο τον μπαμπά!) και ετοιμάστηκα μόνη μου! Έπλυνα τα δόντια μου, φόρεσα τα ρούχα μου, ετοίμασα την τσάντα μου, και πήγα να ξυπνήσω την μαμά για να με πάει στο σχολείο! Και τότε εκείνη γύρισε με γουρλωμένα μάτια που ήμουν έτοιμη, και μου είπε ότι για δύο μέρες δεν θα πάμε σχολείο! Το τί κλάμα έριξα δεν περιγράφεται! Αλλά τελικά, αυτή την φορά δεν έπιασε το κόλπο! 

Μήπως ξέρετε πού μπορώ να κάνω αίτηση, για να μην κλείνει το σχολείο???

Και κάτι τελευταίο που πολύ με θυμώνει.. η χαζονονά μου, με λέει φυτό! Και πραγματικά δεν καταλαβαίνω καθόλου σε τί μοιάζω με τις γλάστρες που έχει η μαμά στο μπαλκόνι!!!!!

Αυτά τα νέα μου λοιπόν!!!!!

Ελπίζω να καταλαβαίνεται τώρα για ποιόν λόγο χάθηκα τόσο καιρό!

Έχω διαβάσματα και δεν μπορώ!

Με σχολικούς χαιρετισμούς,

Αθηνά!