Δεν θέλω μπαλόνι!

Ακόμα μια μέρα δύσκολη ξεκίνησε για την Αθηνούλα μου.

Έβγαζε συρίγγιο απο την τομή της, την είδε ο γιατρός της χθές και μας έβαλε σήμερα βιαστικά στο χειρουργείο!

Το άγχος μεγάλο! Από τί προκλήθηκε η μόλυνση? Μήπως το κορμάκι της δεν δέχτηκε το μόσχευμα? Μήπως έβαλε τα χεράκια της στο στόμα και μολύνθηκε? Μήπως χτύπησε και κανείς δεν την πήρε χαμπάρι? Τόσες απορίες και η ώρα να περνάει βασανιστικά αργά!

Όταν ήρθε ο γιατρός στο δωμάτιο για να τηνδεί, εκείνο το μικρούλι χάρηκε! Τον συμπαθεί τον γιατρό της. Κάτι που είναι άντρας, κάτι που έχει καταλάβει ότι την βοηθάει, του έσκασε ένα τεράστιο χαμόγελο!

Μόνο όταν είδε το κρεββατάκι-φορείο, ταράχτηκε! Γατζώθηκε απο τον λαιμό του μπαμπά της και μας έκανε νοήματα... Δεν θέλω μπαλόνι, δεν θέλω μπαλόνι, και τρέχανε δάκρυα στο προσωπάκι της! Αγκαλιά την πήγανε στο χειρουργείο και καταλάβανε ποιό είναι  το μπαλόνι. Εκείνο το στρογγυλό (όντως σαν μπαλόνι είναι) στην άκρη της μάσκας αναισθησίας! Όποιος μπορεί να μας βοηθήσει στο πώς το λένε, ας μην μας το πεί! Το μπαλόνι είναι λιγότερο τρομακτική λέξη! :p

Θυμήθηκε το μανάρι μου, όσα πέρασε την προηγούμενη φορά. 

Την ναρκώσανε, βγήκανε οι κουμπάροι μου έξω και δώς του αγκαλιές και φιλιά και απορίες και ελπίδες! Όλα μαζί ένα κουβάρι!

Μετά απο μισή ώρα, τους φωνάξανε μέσα! Έχει δέσει το μόσχευμα, έχει αιματωθεί, εκτός απο ένα πολύ πολύ μικρό σημείο, εκεί που είναι η βίδα που της το κρατάει! Το δέχτηκε ο οργανισμός της!

Το χαμόγελο όμως δεν κράτησε πολύ!

Κάθε μέρα μια κοπέλα, η οποία προσφέρθηκε εθελοντικά, θα πηγαίνει στο σπίτι να της το καθαρίζει... Και είναι επώδυνο πολύ! Δεν θα περιγράψω πώς γίνεται, όσοι ξέρουν καταλαβαίνουν!

Ταλαιπωρία κι άλλη για την Αθηνούλα μου!

Τώρα έχει ξυπνήσει, είναι στον θάλαμο και περιμένουν να συνέλθει καλά για να πάνε σπίτι! Είναι όμως τρομοκρατημένο! 

Θα περάσει όμως κι αυτό! Θα περάσει γιατί είναι δυνατή!

Κι εγώ μια πολύ περήφανη νονά!