Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Ένα μεγάλο μάθημα, απο έναν μικρό άνθρωπο!

Σήμερα θυμήθηκα ένα περιστατικό που μου είχε περιγράψει πρόσφατα η κουμπάρα μου και με είχε συγκινήσει απίστευτα! Τα μεγαλώνουν σωστά τα παιδιά τους και τους αξίζουν πολλά συγχαριτήρια! Και είναι κάτι που σίγουρα το σκατούλι, πρέπει να γνωρίζει!

Η Αθηνούλα, λοιπόν, προτού κάνει το χειρουργείο, το στοματάκι της ήταν στραβό. Το σαγονάκι της "έφευγε" απο την πλευρά που έλειπε το κοκκαλάκι! Αυτό φαινόταν αρκετά (άσχετα που εμείς την είχαμε συνηθίσει και δεν το βλέπαμε!) και ήταν πρόβλημα γιατί αρκετοί την κοιτάζανε στον δρόμο!

Ένα απόγευμα λοιπόν, είχανε πάει τα κορίτσια στην παιδική χαρά και εκεί βρήκανε κάτι φίλους απο τον παιδικό της Χρυσάνθης! Εκεί λοιπόν, που παίζανε μια χαρά, ένα απο τα αγοράκια (και πολύ καλός φίλος της Χρυσάνθης) άρχισε να κοροϊδεύει το σκατούλι μας και να γελάει με τα υπόλοιπα παιδάκια! Εντωμεταξύ, επειδή η Αθηνούλα δεν άκουει, άρα δεν μπορούσε να καταλάβει τί λένε, παρά μόνο έβλεπε που γελούσανε, γέλαγε κι αυτή!

Αυτή όμως που έδωσε την λύση ήταν η Χρυσάνθη (η κουμπάρα επιτηδες περίμενε προτού επέμβει, να δεί πώς θα αντιδράσουνε οι κόρες της!). Πήγε κοντά τους και άρχισε να φωνάζει στον φίλο της, να σταματήσουν να κοροιδεύουν την Αθηνά, γιατί τους το έχει πεί ότι είναι η αδερφή της! 

Εκείνη την ώρα μπήκε στην μέση και η κουμπάρα μου, τις επόμενες μέρες μίλησε και με την μαμά του παιδιού, το οποίο ζήτησε τελικά συγνώμη απο την Χρυσάνθη! Η  Χρυσάνθη όμως του είπε ότι δεν το συγχωρεί, γιατί είναι φίλος της και δεν έπρεπε να κοροιδεύει την αδερφή της! 

Όταν λοιπόν το είπε στην μάμα της εκείνη της είπε ότι αφού κατάλαβε ο φίλος της το λάθος του και της ζήτησε και συγνώμη πρέπει να τον συγχωρέσει! Η απάντηση;

"Μαμά, εγώ τον έχω ήδη συγχωρέσει, αλλά φίλος μου δεν θα ξαναγίνει ποτέ!"

19 σχόλια:

  1. Πραγματικά είναι ξεχωριστό να αντιδράσει έτσι και να πει κάτι τόσο ουσιαστικό για το άλλο παιδί.. Φαίνεται πως είναι πολύ σωστά μεγαλωμένα έχεις δίκιο..! Κι εμένα όταν στο δημοτικό κορόιδευαν τον αδελφό μου ή τα έβρισκε σκούρα με φώναζε και σαν μεγάλη αδελφή καθάριζα!! :Ρ Τουλάχιστον το αγόρι αυτό πήρε ένα μάθημα για να μη ξαναφερθεί έτσι.. Φιλάκια πολλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Συννεφούλα μου,
    έτσι είναι τα μεγαλύτερα αδέρφια! Να υποστηρίζουν τα πιο μικρά και να δίνουν ένα γερό μάθημα σε όσους δεν καταλαβαίνουν!
    Όσο για το αγοράκι, δεν ξέρω αν κατάλαβε.. Δεν φταίει στην ουσία εκείνο, αλλά η οικογένεια του που το μεγάλωσε κατ'αυτον τον τρόπο! Οπότε αν δεν διορθωθούν οι γονείς, το βλέπω δύσκολο να συνέλθει και το παιδί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κατι τετοιες απαντησεις τα μικρουλια και σε αφηνουν με το στομα ανοιχτο !! Τι γενια πιαααα αμαν ... Με κανει να νιωθω οτι ημουν εντελως πανιβλακας στην ηλικια τους .. Μπραβο και στα ζουμπουρλουδια που αγαπιουνται τοσο πολυ :) Καλο σου βραδυ ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ελα ρε συ!

    σαν και μενα ειναι η Χρυσάνθη!

    κακία δε κρατω αλλά ο καθενας το δρομο του μετα απο τη μαλακια!

    :)))

    καλημερα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ειναι αυτο που λενε οτι απο τα παιδια εχεις πολλα να μαθεις!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. @Basili,
    πραγματικά είναι άξιο προσοχής το πώς αντιμετωπίζουν κάποιες φορές τα πραγματα τα μικρούλια! Τόσο ώριμα, που εμείς οι "μεγάλοι", μοιάζουμε πολύ μικροί μπροστά τους!

    @Κούλα μου,
    και καλά κάνεις.. εγώ δεν ήμουν έτσι, δεν κρατούσα κακίες, αλλά συμπεριφερόμουν και σαν μην έχει γίνει ποτέ η μαλακία.. Η Χρυσάνθη όμως μου έδωσε ένα πολύτιμο μάθημα!!

    @meanan,
    πραγματικά.. κάτι το οποίο πάντα άκουγα, άλλα τώρα το βλέπω να γίνεται πράξη! όντως έχουμε πολλά να μάθουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καμιά φορά τα παιδιά είναι σκληρά σε τέτοια θέματα...
    Η Χρυσανθη όμως ωριμότατη!
    Ο σοφός συγχωρεί, μα δεν ξεχνά λένε.

    Φιλάκια! ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Μπάτλερ,
    ως μοναχοπαίδι ποτέ δεν το είχα νιώσει!
    Τώρα το καταλαβαίνω πόσο δυνατή είναι αυτή η σχέση! Και χαίρομαι απίστευτα που το σκατούλι μου, θα έχει πάντα ένα τόσο γερό στήριγμα για τα δύσκολα!

    @Marsy,
    ο σοφός συγχωρεί μα δεν ξεχνά... δεν το είχα ξανακουσεί, αλλά είναι απόλυτα σωστό!
    Ωριμότατη ναι! άσχετα που όταν είναι οι δυό τους πλακώνονται όπως λέει και ο Μπάτλερ! Όταν χρειάστηκε, ήταν δίπλα της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εδώ με ένα μικρό προγναθισμό... κι ακόμα κάθε φορά που θυμάμαι το δημοτικά και τα διάφορα "παρατσούκλια" ... φουντώνω.

    Απορώ, τόσο κακό είναι πια να διαφέρεις από τα "άλλα παιδάκια";

    Κι εκείνα τα "άλλα παιδάκια", πότε θα μάθουν ότι δεν υπάρχει στραβό και ίσο χαμόγελο, αλλά αληθινό και στημένο;

    Αν είναι για ποτέ, κρίμα...Θα χαλάσουν ωραίες στιγμές σε ηλίθια κόμπλεξ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @Bilogist,
    τότε καταλαβαίνεις απο πρώτο χέρι δυστυχώς, τί περνάει το μικρούλι μου!
    Δεν νομίζω ότι κανένα παιδάκι δεν διαφέρει απο το άλλο! Οι γονείς διαφέρουν!
    Κρατάω αυτό που λές, να το πώ κάποτε στην Αθηνά μου..
    Δεν υπάρχει στραβό χαμόγελο... μόνο στημένο!
    Σε ευχαριστώ για το πέρασμα σου και για τα λόγια σου.. μου έδωσες πολύ δύναμη για να μπορέσω να προστατεύσω το βαφτηστιράκι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. φτού, έγραφα τόσην ώρα και πάει... τόχασα.
    ξανά !
    Ελεγα πως δεν φταίει το αγοράκι. Είναι παιδί και δεν έχει πείρα. Η μανούλα του, απλά δεν το είχε αντιμετωπίσει σε παρόμοια κατάσταση να προλάβει να του μιλήσει...
    Και για μένα κανείς δεν είχε λόγο. Και η αδελφούλα, άπειρη είναι και μικρή για να μαλώνει οποιονδήποτε. Η κουμπάρα, θα έπρεπε να βρει την μαμά του αγοριού να της μιλήσει διακριτικά κάποια στιγμή. Φαίνεται πως και η κουμπάρα, δεν έχει πει στο κοριτσάκια της, πως το μωρό τους έχει ένα πρόβλημα και θα συναντήσει διάφορες καταστάσεις. Είναι κι αυτό μικρό φαντάζομαι, τι να πρωτοαντιληφθεί.
    Τι θα πει συγνώμη. Για κάτι που δεν έχει ξαναντιμετωπίσει ένα παιδί, δεν θα ζητήσει συγνώμη.

    Αποστρέφω το βλέμμα σε οτιδήποτε χαλάει την ωραία εικόνα μου και χτυπά τον υάλινο κώδωνα στον οποίο ζω. Δεν μου είπε κανείς να το κάνω.
    Οτι δεν... δεν, για μένα.
    Οποια σχέση ξεκίναγε, η κουβέντα ήταν ξεκάθαρη "αν πάθεις κάτι, εμένα μην με υπολογίζεις".

    κλείσε το στόμα Διαμαντούλα μου. Ετσι είμαι 50 χρόνια τώρα. Ούτε την μαμά κατηγορώ που δεν πιάσαμε κουβέντα και δεν με πίεσε να κάνώ κάτι. Εγώ μια χαρά ζω, στον κώδωνα μου. Δεν ενοχλώ κανέναν.
    Θα μου πεις έχω άποψη.
    ναι και πρόσεξα να μην κάνω παιδιά! γιατι, για κάποιο λογο....
    την Μήδεια την ξέρει κανείς?
    δεν γεννιούνται όλες μάνες!!!

    Και συγνώμη δεν ζήτησα ποτέ, απο κανέναν. Αντε εξαιρείται, το που την πάτησα στο τρένο...
    Γιατί ως άνθρωπος θα βρεθώ υπόλογος.... Ούτε τα δικαστήρια δέχονται την συγνώμη αν σκοτώσεις!
    Σεντόνιασα και είμαι και σκληρή!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @ζουζούνα μου,
    έχεις δίκιο σε αυτά που λές, αλλά φταίω κι εγώ γιατί δεν τα είπα όλα σωστά!
    στην Χρυσανθη έχει εξηγήσει η μαμά της τί γίνεται.
    και μίλησε και στην μαμά του παιδιού, και η απάντηση ήταν "αφου το παιδι σου ειναι προβληματικο, λογικο δεν ειναι να το κοροιδευει το δικο μου?"..
    ε μετα απο αυτό, δεν είχαμε πλεον άλλα λόγια!
    Για αυτό εχω πει και σε ενα αλλο σχολιο οτι δεν φταίνε τα παιδια αλλα οι γονεις! Άσε που το παιδακι το αλλο, η μαμα του το εβαλε να συζητησει συγνωμη!
    αυτά! :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Συγγνώμη σημαίνει αποδοχή του λάθους. Είναι πιστεύω σημαντικότερη από τη συμβατική δικαιοσύνη.

    Λοιπόν, συγγνώμη που παρεμβάλομαι, αλλά...:

    Για το δικό σας παιδάκι θα φταίνε -για μεγάλο διάστημα- τα άλλα παιδάκια και μόνο. Είναι ιεραρχία της ζωής, ο μεγάλος "αντιμετωπίζει" τον άλλο "μεγάλο", ο "μικρός" τον άλλο "μικρό".

    Η μητέρα του άλλου παιδιού σίγουρα φταίει -αν και δε διάλεξε εκείνη να μην έχει παιδεία....-.
    "Προβληματικός" είναι εκείνος που δημιουργεί πρόβλημα -και μάλιστα κοινωνικό- ρόλος τον οποίο σε αυτή την ιστορία έχει η ίδια. "Προβληματικό" παιδάκι...; Έλα, είναι αστείο και τραγικό και μόνο που το σκέφτομαι! Καθόλου "λογικό" δεν είναι!!!!

    Η συγγνώμη ίσως έρθει... ίσως και όχι. Η φιλία... μάλλον όχι, φίλος σου είναι κάποιος που σε δέχεται (σε αυτό συμφωνώ με τη μικρή). Η οποία, κατά τη γνώμη μου έχει και θα έχει λόγο. Έχει λόγο, διότι αν μάθει να μην έχει... θα θεωρεί "λογικούς" τους παραλογισμούς ανθρώπων σαν αυτή τη μητέρα. Αρκεί να μάθει να εκφράζει όσα νιωθει σωστά και ήρεμα -...με τον καιρό-.

    Νομίζω ότι γυρνότας το βλέμμα σε κάποια και μόνο "όμορφα" με τα κλασικά πρότυπα πρόσωπα και απαιτόντας να μείνουν έτσι ώστε να τα θαυμάζουμε χανουμε τόσα πολλά που στην τελική, μένουμε με τον "όμορφο" εαυτούλη μας, να κοιτιόμαστε στον καθρέπτη.

    Το μόνο πρόβλημα είναι ότι τον εαυτό σου, είναι λίγο δύσκολο να πάρεις τον εαυτό σου μια αξιοπρεπή αγκαλιά. Αυτή, που στέρησες και στερήθηκες όταν είδες τον κόσμο από τα θολά γιαλιά των προτύπων των περιοδικών.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. μεγαλες πραξεις απο μικρα παιδια και ο νοων.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Κοίτα να δεις ωριμότητα το μικρό...

    Μπράβο του. Απο μικρό και απο τρελό μαθαίνεις την αλήθεια δε λένε; Να και ένα δίδαγμα απο ένα μικρό πλην ώριμο κοριτσι!

    Καλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. @Biologist,
    δεν πιστεύω ότι υπάρχει λογική σε τέτοιες καταστάσεις! Αν ειδικά μια μάνα μιλάει έτσι, τότε τα λόγια είναι περιττά!

    @Μάγε μου,
    πόσα παραδείγματα πρέπει να παίρνουμε απο τα παιδιά ε?

    @Άνεμεμ
    Ακριβώς! απο μικρό και απο τρελό!
    Τελικά η ηλικία δεν έχει ωριμότητα!
    Καλησπέρες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Κάποτε όταν τα παιδιά μου ήταν πολύ μικρά η Ειρήνη 6 και η Ιωάννα 5 στο μαγαζί μου μπήκε με το καροτσάκι μια μητέρα ( γειτόνισα και φίλη τώρα) που είχε ένα αγοράκι μαπο τα παιδιά της Θαμιδολίνης αν ξέρεις , διανοητικά καθ. και με κομμένα παραμορφ. άκρα.Εγώ βέβαια δεν έδειξα τίποτα και μιλούσα άνετα μα μέσα μου έτρεμα για την μικρή μου που ήταν μεγάλη γλωσσού και φοβώμουνα μη πει κάτι.Μου κόπηκαν τα ύπατα μ'έχρι να πακετάρω το αντικείμενο που αγόρασε.Όταν έφυγε η μικρή μου με κοίταξε και μου είπε: το είδες μαμά το καημένο το παιδάκι; ήταν σαν κι εμένα μα...μισό.Να το πω να έρθει να παίξουμε σπίτι μας;
    Την αγκάλιασα και τη φίλησα, το αγοράκι πια τώρα είναι 34 χρόνων και είναι ακόμα έτσι μικρό..μα η κόρη μου εκείνη τη μέρα με έκανε περήφανη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. @Αχτίδα μου,
    με συγκίνησες! Τα έχεις μεγαλώσει όπως φαίνεται σωστά τα παιδιά σου και δεν υπήρχε τότε λόγος να φοβάσαι! Μπράβο στο κοριτσάκι σου, για την τότε συμπεριφορά της! Όχι μόνο δεν κορόιδεψε, αλλά ούτε καν το ξεχώρισε απο τα υπόλοιπα παιδάκια και ήθελε να παίξουνε μαζί!
    Πραγματικά υπέροχο!
    Μακάρι και η Αθηνούλα μου, να συναντάει μόνο τέτοια παιδιά στην ζωή της!
    Να της δώσεις ένα τεράστιο φιλί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή